Buitenlandrit 2020 “Op zoek naar Vlaaien en Onafhankelijk Moresnet”
Tekst: Ron den Hertog
Foto’s: De deelnemers
Door de Coronaperikelen van afgelopen zomer kon de geplande Eifelrit geen doorgang vinden. Zo ontstond er een initiatief om een verlate “buitenland” rit nog in september uit te zetten, maar dan wel in Nederland.
We waren te gast bij Hotel Restaurant Oud-Holset, een heerlijke locatie nog geen 3 km van Vaals, waar de kleine groep van 6 teams genoten heeft van dagelijks een 3-gangenmenu en heel veel plezier. Doordat we met slechts 12 personen waren, en iedereen na 6 maanden Hintergarten wel zin had in wat vertier, was de stemming uitgelaten.
De prachtige rit op vrijdag was een door Willem uitgezette, en door Maurice gecontroleerde, variatie van de Mergellandroute waar prachtige dorpjes als Epen, Slenaken en Eijsden werden gepasseerd. Een enkele bui mocht ons niet deren, hoewel er wel een keer paniek uitbrak toen een korte wolkbreuk onze cabrio’s dreigde te vullen als waren we vissenkommen. E.e.a. is uitgebreid in de fotocollage vastgelegd.
Op zaterdag bood Willem een korte route aan die direct aan de wilgen werd gehangen omdat Marloo erop stond “de beste vlaai van Limburg” te willen bemachtigen. En dit vroeg om een gericht bezoek aan een specifieke bakkerij in Slanaken waar op het terras – tussen passerende patserbolides – een heerlijke lunch werd genoten. Totdat onrust ontstond omdat er een wens werd geuit om Moresnet te bezoeken. Moresnet? Vrijwel niemand had hier ooit van gehoord, hoewel wel de vraag rees waarom de weg naar het drielandenpunt in vredesnaam “Vierlandenweg” heette. Juist, het vierde landje heette Moresnet, en was een onafhankelijke staat sinds 1815, maar maakt sinds 1920 onderdeel uit van Belgie.
Dit alles vroeg om nadere bestudering ter plaatse dus op naar het Vierlandenpunt. Daar werd uitgebreid stilgestaan bij dit wel zeer bijzondere stukje geschiedenis.
Op zondag na het ontbijt ging iedereen zijns weegs, en werden Henk en Jeanette met hun camper met autotrailer en MG TD uitgebreid uitgezwaaid, op weg naar de Moezel.
Het was een heerlijk en vooral geestrijk weekend. We hebben veel gelachen en genoten van vaak bijzondere verhalen en belevenissen. En we hebben Ellie, Hans, Ineke en Atzo gemist, die helaas niet in staat waren ons gezelschap te verrijken.